rahmetli babaannem aklıma geldi birden, kardeşime "pırt yap geçer" demişti bir zamanlar, ama geçmiyor bu sıkışma tabi, farklı ne de olsa.
Ama geçecek. Geçirteceğim...
Hayat; eğlencesi, sevgisi, zorluğu, burnumuzu yere milyon kez sürtmesi, küçücük bir öpücük ile bile mutlu edebilmesi ile güzel nasıl olsa. Enerjim var, soluğum var, sedam var...
Valla doğru dedin şimdi bak. Bu çocuk niye karaladı dediğini duydum önce, sonra da "doğru ya, finaller yaklaştı" dedin dudaklarından okudum. Aynen öyle be hacı... İşte o yüzden böyle sohbet ediyorum kendi kendime görünüp sizinle.
Kamp dönemi başlar. 5 hazirana kadar yokum... Kendime durum belirleyip, kendimi "dışarda" yaptıktan sonra, "ders çalışıyor, ellemeyin!!!" yazısını ekleyeceğim.
Ha bir de salı tatil bu arada. (19.05.2009) ANGELS and DEAMONS bizi bekliyor o gün.
Haydi gelin içelim beaa... Ama içkiler sizden.
1 yorum:
en azından kendin kamp olayına adapte edebiliyor olman güzel.
bi de bazıları var, uyuyor. ikide ödevi hatırlayp zıplayarak uyanıyor:p ve hala blog okuyor.
Yorum Gönder