Antistar

"antistar" kelimelerin yetmediği yerde başlar, sonsuzluğa uzanır. 8.18 dk'lik süre boyunca kendinden geçmiş deney faresi gibi hisseder duygularınız, bir o yana, bir bu yana sürüklenir. içinizde kalan tüm gizli saklı hisleri bile çıkartır, atar dışarı. buruş buruş kağıtlar gibi yapıp çöpe atar sizi arada. sonra alır dümdüz edip, üzerinize en güzel hikayenizi yazar, sonra yakar bu sefer... muhteşem ya. nasıl bir beden, nasıl bir akıl, nasıl bir ruh hali yapar ki bunu. bunu yapan cidden insan olamaz... al loop'a durmadan dinle, durma, sakın bitmesine izin verme. o düşüşlerde düş, yükselişlerde çık, sonra yere vur, sonra en yükseğe zıpla. tüm gücünü, tüm enerjini emmesine izin ver. ve gözlerini kapa...

şarkı'nın yanında duygular tabi bunları yazdıran. bastırılan duygular. Baskıya dayanamayip içimizde patlayan, soyutluktan çıkıp somut hasarlar veren anlar...
basit bir öğrenim yaşantısının insanın hayatına bu kadar büyük bir yük olması ne acı... ne büyük zorluk.
Kaldım anasını satayım, ölüm yok ya sonunda. Ama var işte... bu şekilde devam edersem benim için var... Stres çağın hastalığı. Sıçtı bedenime...
ve elimde kalan tek dal var sanki hayata bağlandığım. "iyi ki varsın" dediğim. yok yok olmaz böyle. bu sıkıntıyı geçip yaşama dönmek lazım.
ama önce biraz daha antistar almalıyım.
sonra gelsin büyük gün, büyük olay...
he bir de tek bir proje yüzünden b- beklenen derse de F verilmez ki anasını satayım... yapmayın.

dinliyorum, kendimden geçiyorum. kulaklıklarımı taktım, hafifçe bastırıyorum. tam olarka kulağımı kapattıklarında kendi sesimi bile duymuyorum. Düşüncelerim dağılıyor, inişlerde düşüyorum, çıkışlarda en tepedeyim...
kulağımda sanki bir sonarın sesi, beynimde kendimi arıyorum. yok kendimi değil, başka birşey. biraz cesaret belki...

Sorumluluklarım var. başarmam lazım.
bizim için... kendim için.